سومین دیدار در ۲۸ دی ماه ۵۷ برابر ۷۹،۱،۱۸ صورت گرفت. قسمت هایی از پاسخ خمینی عیناً به شرح زیر آورده می شود:
* ارتش را هم وادار به سكوت و عدم دخالت بنمایید.نه كمونیست نه توده ای كاری نمی تواند بكند.
اما اگر وضع به همین ترتیب ادامه یابد كاری نمی شود و توده ای ها رشد می كنند و باعث زحمت می شوند.
* مثلاً به طور قطع ما كشاورزی خود را زنده خواهیم كرد. به وابستگی نیازهای غذایی به خارج پایان خواهیم داد. این امر اولویت را در امور كشاورزی ما بیان می كند. در رابطه با اجرای این برنامه و تحقق اهداف كشاورزی دولت آینده ممكن است آنچه را كه لازم و مفید می دانید انجام دهد از جمله همكاری با كمپانی های خارجی از جمله آمریكایی ها.
* فروش نفت به غرب كماكان ادامه خواهد یافت. ما خواستار اصلاح وضع اقتصادی كشورمان هستیم. كشور ما را خراب كرده اند. به هر كس كه بخرد می فروشیم و ارز دریافت می كنیم نه چیز دیگری. ما فقط به آفریقای جنوبی و اسرائیل نفت نخواهیم فروخت.
*ما برای توسعه ی كشاورزی و اقتصاد كشور به علوم و فنون و تكنولوژی غرب خصوصاً آمریكا نیاز داریم، با دوستی و احترام متقابل می توانیم رابطه داشته باشیم. اما آمریكا باید بداند كه تنفر عمیق مردم ما نسبت به آمریكا به دلیل كودتای 1332 و دخالت ممتد آنها از آن به بعد و حمایت از شاه امری نیست كه در مدت كوتاهی از دل مردم ما برود.
* ما با خرید سلاح های عظیم نظامی برای ایران موافق نیستیم. آن ها را نه ضروری می دانیم و نه مفید.
* ثبات ایران و در نتیجه ثبات منطقه را ما نه در خرید سلاح های عظیم ونه در یک ارتش بزرگ می دانیم بلكه در توسعه ی دموكراسی، استقلال كشور، عدالت اجتماعی، همكاری و شركت وسیع مردم در تمامی شئون كشور می دانیم.
* نه به صورت ژاندارم منطقه عمل خواهیم كرد و نه به صورت صادركننده ی انقلاب به سایر كشورهای منطقه.
* ما خواستار تقلیل فشار و جنجال های سیاسی بین المللی و منطقه ای هستیم، نه تحریک و تشدید جنجال ها.
* ما برای ساختن مجدد كشور و آبادانی مملكت به آرامش نیاز داریم، بنابراین در تحریكات و تشنجات منطقه و دسته بندی ها شركت نخواهیم كرد.
* در مشكلات و مسائل سیاسی جهانی با سایر دول، راه حل را از طریق مذاكرات سیاسی و در سطح سازمان ملل می دانیم
خاطرات دكتر ابراهیم یزدی- جلد سوم- ۱۱۸ روز در نوفل لوشاتو
۱۴ مهر- ۱۲ بهمن ۱۳۵۷
* ارتش را هم وادار به سكوت و عدم دخالت بنمایید.نه كمونیست نه توده ای كاری نمی تواند بكند.
اما اگر وضع به همین ترتیب ادامه یابد كاری نمی شود و توده ای ها رشد می كنند و باعث زحمت می شوند.
* مثلاً به طور قطع ما كشاورزی خود را زنده خواهیم كرد. به وابستگی نیازهای غذایی به خارج پایان خواهیم داد. این امر اولویت را در امور كشاورزی ما بیان می كند. در رابطه با اجرای این برنامه و تحقق اهداف كشاورزی دولت آینده ممكن است آنچه را كه لازم و مفید می دانید انجام دهد از جمله همكاری با كمپانی های خارجی از جمله آمریكایی ها.
* فروش نفت به غرب كماكان ادامه خواهد یافت. ما خواستار اصلاح وضع اقتصادی كشورمان هستیم. كشور ما را خراب كرده اند. به هر كس كه بخرد می فروشیم و ارز دریافت می كنیم نه چیز دیگری. ما فقط به آفریقای جنوبی و اسرائیل نفت نخواهیم فروخت.
*ما برای توسعه ی كشاورزی و اقتصاد كشور به علوم و فنون و تكنولوژی غرب خصوصاً آمریكا نیاز داریم، با دوستی و احترام متقابل می توانیم رابطه داشته باشیم. اما آمریكا باید بداند كه تنفر عمیق مردم ما نسبت به آمریكا به دلیل كودتای 1332 و دخالت ممتد آنها از آن به بعد و حمایت از شاه امری نیست كه در مدت كوتاهی از دل مردم ما برود.
* ما با خرید سلاح های عظیم نظامی برای ایران موافق نیستیم. آن ها را نه ضروری می دانیم و نه مفید.
* ثبات ایران و در نتیجه ثبات منطقه را ما نه در خرید سلاح های عظیم ونه در یک ارتش بزرگ می دانیم بلكه در توسعه ی دموكراسی، استقلال كشور، عدالت اجتماعی، همكاری و شركت وسیع مردم در تمامی شئون كشور می دانیم.
* نه به صورت ژاندارم منطقه عمل خواهیم كرد و نه به صورت صادركننده ی انقلاب به سایر كشورهای منطقه.
* ما خواستار تقلیل فشار و جنجال های سیاسی بین المللی و منطقه ای هستیم، نه تحریک و تشدید جنجال ها.
* ما برای ساختن مجدد كشور و آبادانی مملكت به آرامش نیاز داریم، بنابراین در تحریكات و تشنجات منطقه و دسته بندی ها شركت نخواهیم كرد.
* در مشكلات و مسائل سیاسی جهانی با سایر دول، راه حل را از طریق مذاكرات سیاسی و در سطح سازمان ملل می دانیم
خاطرات دكتر ابراهیم یزدی- جلد سوم- ۱۱۸ روز در نوفل لوشاتو
۱۴ مهر- ۱۲ بهمن ۱۳۵۷
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر